Μίνα Αδαμάκη: Με ξάφνιασε ευχάριστα η “Εθνική Ελλάδος”

Η ηθοποιός μιλάει για την πολιτική, το θέατρο και την τηλεόραση με αφορμή τη συμμετοχή της στη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη

Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ως Ειρήνη στις «Τρεις Χάριτες» κατακτούσε το τηλεοπτικό κοινό. Εύθραυστη και συνάμα πληθωρική μέσω ρόλων, η Μίνα Αδαμάκη κατάφερε να πορευθεί για δύο δεκαετίες αθόρυβα αλλά πάντα παρούσα. Μόνο που ποτέ δεν έπεσε στην παγίδα της δημοσιότητας. Της γύρισε την πλάτη και έστρεψε το βλέμμα της στο θέατρο, που ούτως ή άλλως ήταν η πρώτη της επιλογή. Στην τηλεόραση εμφανίστηκε μόνο όταν το ήθελε πραγματικά, μόνο όταν υπήρχε σοβαρός λόγος και ποτέ για να εξομολογηθεί ή να «πουλήσει» τις στιγμές της. Τις τελευταίες τις κράτησε για εκείνη και για τους δικούς της ανθρώπους. Στο «Βήμα της Κυριακής» η ηθοποιός μίλησε για πολιτική, για θέατρο και για τηλεόραση. Αφορμή η συμμετοχή της στην «Εθνική Ελλάδος» του Γιώργου Καπουτζίδη στο Mega.   



Πώς σας φάνηκε η αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό, δεδομένων των όσων συμβαίνουν;

«Εμένα μου αρέσει. Και μόνο το γεγονός ότι έγινε αυτή η αλλαγή και έφυγε το σκηνικό των 40 ετών της πολιτικής σκηνής που υπάρχει με εναλλαγή στον τόπο ήταν θετικό. Νομίζω ότι ήταν αυτό που περιμέναμε. Λέγαμε: Είναι δυνατόν να έχουν έλθει τα πάνω κάτω και εμείς να έχουμε τα ίδια πρόσωπα να χρησιμοποιούν αυτόν τον ίδιο λόγο με την ίδια έπαρση και το ίδιο ύφος; Ηταν απορία όλων και απογοήτευση ως προς το τι γίνεται. Πάντα πίστευα ότι μπορεί να γίνει, ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Διογκώθηκε η αντίδραση η οποία προσωποποιήθηκε σε πολιτικές και ανθρώπους και έδωσε αυτό το αποτέλεσμα. Ακόμη και σε επίπεδο συμβολισμού και αισθητικής το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και μου αρέσει».

Παρακολουθείτε όλα αυτά που συμβαίνουν;

«Εχω κόλλημα με την πολιτική. Παλαιότερα πιο ενεργά, τώρα πια έχω αποστασιοποιηθεί και αυτό που κάνω με πάθος είναι να ενημερώνομαι. Ολη την ημέρα ακούω ραδιόφωνο. Δεν με ενδιαφέρει μόνο η είδηση αλλά και οι απόψεις. Τηλεόραση δεν πολυπαρακολουθώ πια. Είναι πιο οδυνηρή, έχει κάτι σκληρό».

Τι φταίει κατά τη γνώμη σας για όλα αυτά; Είναι το οικονομικό;

«Το οικονομικό σίγουρα είναι πολύ σοβαρό. Ανθρωποι που ζουν δίπλα μας πεινάνε, στερούνται τα απαραίτητα, έχουν πέσει στην απόλυτη φτώχεια, γίνονται προσπάθειες να μαζευτούν χρήματα. Αυτά είναι σοβαρές ανάγκες και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για πιστωτικό γεγονός».

Είστε κι εσείς από αυτούς που υποστηρίζουν ότι ένα τέτοιο πιστωτικό γεγονός θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αφορμή για επανεκκίνηση;

«Δεν είμαι τόσο γνώστρια. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να το πιστεύουμε αυτό. Από την καταστροφή φυσικά πάντα υπάρχει αναγέννηση, αλλά δεν νομίζω ότι μπορούμε να το δούμε τόσο αισιόδοξα σε αυτή τη φάση».

Είναι όμως τελικά τα λεφτά ο βασικός παράγοντας της κρίσης;

«Είναι σίγουρα σημαντικός, αλλά η κρίση κατά βάθος είναι ηθική. Αυτή είναι η ρίζα. Ξεφύγαμε ως κοινωνία. Οι άνθρωποι είχαν εξαγριωθεί. Τι να έκαναν βέβαια και αυτοί που δεν είχαν τίποτα και τους πρόσφεραν τα πάντα. Τους έσπρωξαν αλλά δεν αντιστάθηκαν. Μας έπαιρναν τρεις φορές την ημέρα για δάνεια και πιστωτικές. Παρασύρθηκαν κάποιοι στο κλίμα του εύκολου χρήματος κι ας είχε προηγηθεί το γεγονός του Χρηματιστηρίου».

Ηταν όμως φούσκα την οποία είχαμε αντιληφθεί...

«Φυσικά όλοι λέγαμε: Πού πάει όλο αυτό; Πώς κυκλοφορούσαν όλα αυτά τα πολυτελή αυτοκίνητα; Κυκλοφορούσε χυδαίο χρήμα, χρήμα βρώμικο, που δεν είχε δουλευτεί. Ηταν ύποπτο όλο αυτό».

Βλέπετε κάποια προοπτική, δεδομένου ότι συνειδητοποιήσαμε το αδιέξοδο;

«Αυτό είναι το ζητούμενο, δεν το ξέρω. Είναι η ανθρώπινη φύση που βολεύεται στην ευκολία και στην παγαποντιά. Δεν ξέρω, φοβάμαι ότι και με αυτό το κλίμα της αλλαγής που βλέπουμε θα περιμένουμε... Τα χαρακτηρίζαμε απεχθή και ζημιογόνα όσα συνέβαιναν αλλά δεν φεύγαμε από αυτή τη λογική. Είχε γίνει μια λογική συναλλαγής με την εξουσία. Ποτέ δεν υπήρξε κράτος δικαίου. Και αυτό ήταν κάτι που γινόταν και από τις δύο πλευρές. Δεν ξέρω ποιος έκανε την αρχή αλλά το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Υπήρχε ένα κράτος που έπαιρνε χρήμα και φόρους και δεν έκανε έργα. Δεν γινόταν τίποτα. Ο πολίτης ήθελε σχέση με τον πολιτικό για να βολευτεί γιατί δεν υπήρχε νομικό πλαίσιο που να τον καλύπτει. Δεν θέλω να αθωώσω κανέναν. Αλλά προσπαθώ να ανακαλύψω πώς δημιουργήθηκε αυτή η βαθιά ριζωμένη σχέση και πώς μπορεί να διορθωθεί. Οι νέοι κρατούντες πρέπει να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη επί της ουσίας στον κόσμο. Οχι στα λόγια. Είναι ζήτημα δικαιοσύνης».

Ο Γιώργος Καπουτζίδης αγγίζει μερικές από αυτές τις παραμέτρους στην «Εθνική Ελλάδος». Πώς σας φάνηκε η συνεργασία; Είναι μια σειρά διαφορετική σε σχέση με αυτά που ξέραμε.

«Για μένα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και όταν το πρωτοδιάβασα το σενάριο αισθάνθηκα ότι ήθελα να του πω μπράβο! Για μένα ήταν σημαντικό ότι ο Καπουτζίδης τόλμησε αυτή τη μετάβαση από το "Παρά πέντε" και από την τρελή κωμωδία σε μια σειρά που αφορά καθημερινά κοινωνικά προβλήματα. Ξέρει πολύ καλά το είδος αλλά επένδυσε και τόλμησε σε κάτι διαφορετικό για να πάει στο πρόβλημα και όχι στην τρελή κωμωδία η οποία είναι πάνω από τα προβλήματα».

Σας δίνει χαρά αυτό που κάνετε;

«Ναι, παρ' όλο που είχα μεγάλη αγωνία. Δέχτηκα αμέσως γιατί είναι διαφορετικό και μου αρέσει να τσαλακώνομαι. Είχα αγωνία για το αν ο κόσμος θα το προσλάβει όπως το προσλάβαμε εμείς και όχι ως κάτι απωθητικό. Ο ρόλος μου είναι αστείος αλλά όχι γελοίος, δεν πρέπει να απωθεί. Γι' αυτό με επέλεξε ο Γιώργος, γιατί πίστευε ότι αυτόν τον χαρακτήρα θα μπορούσα να τον κάνω συμπαθή».

«Κάνω τηλεόραση όσο πιο έντιμα μπορώ»

Γενικά πώς σας φαίνεται η τηλεόραση σήμερα, δεδομένου ότι είστε μια ηθοποιός που έχει συμμετάσχει σε ιστορικά σίριαλ όπως «Οι τρεις Χάριτες»;

«Το μόνο που μπορώ να πω, γιατί δεν βλέπω πολύ, είναι ότι δεν ενθουσιάζομαι. Βαριέμαι, με έχει κουράσει γενικώς η τηλεόραση. Ξεχωρίζω κάνα δυο πράγματα καλά και εξαιρώ το δικό μας γιατί δεν θέλω να τοποθετηθώ. Μου αρέσουν οι "Ηρωίδες", είναι πολύ πραγματικό και όλα αυτά τα κορίτσια ζουν πραγματικά. Είναι πολύ γήινο και με ξάφνιασε ευχάριστα. Η Αλεξάνδρα Κ. μου αρέσει πολύ, είναι όλοι οι ηθοποιοί πολύ καλοί. Ολες αυτές οι γυναίκες ζουν κάτι αληθινό και δεν το κοροϊδεύουν. Μου αρέσει και μια κλασική κωμωδία, το "Μην αρχίζεις τη μουρμούρα". Εχει χαρακτήρες και κείμενο και φυσικά πολύ καλούς ηθοποιούς».

Τι σας προσφέρει η τηλεόραση, κυρία Αδαμάκη;

«Είναι μέρος της δουλειάς μου και προσπαθώ να την κάνω όσο πιο έντιμα μπορώ με πράγματα που με ενδιαφέρουν. Μου αρέσει αλλά προτιμώ το θέατρο».

Ολα αυτά τα χρόνια είστε αναγνωρίσιμη αλλά μόνο μέσα από τη δουλειά σας και όχι από αυτό που ορίζουμε ως δημοσιότητα. Συνειδητά;

«Δεν πάω πουθενά. Πρέπει να είναι κάτι πολύ πιεστικό και κατά κύριο λόγο να αφορά το θέατρο, να πρέπει να προβάλουμε την παράσταση ως μέρος της δουλειάς μας. Και πάλι για να πας σε μια εκπομπή επιλέγεις να πας κάπου που θα πεις κάτι και δεν θα σε βάλουν να μιλήσεις για μαγειρική. Δεν το κατηγορώ, είναι εκπομπές που διασκεδάζουν μια μερίδα του κόσμου αλλά εγώ δεν βρίσκω λόγο να υπάρχω σε αυτό. Δεν με αφορά να αρχίσω να λέω πού ήμουν τότε και τι έκανα ή να αρχίσω να μιλάω για τις σχέσεις μου».