Για την έντονη επιθυμία του να ασχοληθεί με ένα άθλημα που να έχει σχέση με το νερό, την αθλητική του πορεία και το απωθημένο που του έχει μείνει μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό, μίλησε ο Αντώνης Βλοντάκης στη Βένια Καραγιάννη και το περιοδικό People:
«Ο πρωταθλητισμός καταπιέζει, είναι επίπονος, επώδυνος, έχει πολλές θυσίες, στενοχώριες − πιστεύω ότι μέσα από τις στενοχώριες σου μπορείς να γίνεις καλύτερος, όχι μέσα από τις χαρές.Αλλά δεν θα άλλαζα ούτε μισή μέρα από αυτή τη ζωή. Ακόμα και τώρα που, με σβηστές μηχανές πια, παίζω πόλο στην ομάδα του Υδραϊκού. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όταν δεκαεπτά μέρες πριν έσπασα το χέρι μου. Είχα κάνει ένα πρωτοποριακό χειρουργείο για την εποχή και κατάφερα σε δεκαπέντε μέρες να ξαναπαίξω. Στην πορεία των Αγώνων, ξαναέσπασε το κόκαλο, γιατί δεν είχε προλάβει να δέσει καλά κι έτσι δεν έπαιξα στον ημιτελικό και στο μικρό τελικό. Θεωρώ ότι αν ήμουν υγιής, θα παίρναμε μετάλλιο στην Ολυμπιάδα. Αυτό, να ξέρεις, είναι το απωθημένο μου και θα πεθάνω με αυτή την πίκρα, που δεν κατάφερα να βοηθήσω την ομάδα μου με ένα μετάλλιο και είχαμε δουλέψει τόσο πολύ για αυτό. Το ακουμπήσαμε και δεν το φτάσαμε. Μπορεί να σου φανεί ακραίο, αλλά αν γύριζα το χρόνο πίσω και μου έλεγαν «Θα φέρεις ένα μετάλλιο, αλλά για δύο χρόνια μετά θα είσαι παράλυτος», θα το έκανα. Τέτοιο μαράζι έχω».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου